Podstawowym elementem służącą do ogrzewania przedmiotów i cieczy albo gazów są grzałki patronowe. Działają one najczęściej w przegrodach, w metalowych częściach. Dane na temat tych grzałek świadczą o tym, że mają one specjalną budowę, która zapewnia wysokie emitowanie ciepła z małych powierzchni samej grzałki.
Źródło: www.centro-therm.pl
Procedura, przez którą wytwarzane są grzałki patronowe zapewnia na wytwarzanie największej energii w granicach 30W na cm2. Samo wytwarzanie grzałek polega na zasadzie zmniejszania objętości grzałki w jej wnętrzu. Przez to element grzewczy ochraniany jest izolatorem. Tym izolatorem jest ściśnięty tlenek magnezu. Z pewnością każde grzałki patronowe są wytwarzane z najwyższą dokładnością oraz troską o wszystkie elementy.
Grzałka patronowa składa się tak, żeby zmaksymalizować użycie powierzchni ogrzewającej przez redukowanie sfer niegrzejących. Ich największą wydajność uzyskuje się dzięki wbudowaniu składnika grzejącego bardzo blisko powierzchni grzałki. Sam element grzałki ma wbudowany system >> system scc mierzący, poprzez co ciepło rozprzestrzenia się jednakowo po całej grzałce. Występują także grzałki patronowe, które mają funkcję różnicowania poziomu ciepła. Kontrolowanie temperatury można uzyskać poprzez odpowiedniemu rozmieszczeniu gęstości mocy grzewczej na grzałce. To przyczynia się do tego, iż eliminuje się straty temperatury na krawędziach grzałki. Kolejnym walorem jest to, iż grzałka może grzać tylko wybrane punkty.
Grzałka patronowa ma parę zasadniczych cech, które ją wyróżniają. Głównie dotyczy to tego, że można wprowadzić źródło energii z jednej strony grzałki. Sama konstrukcja grzałki sprawia, że możliwe jest uzyskanie optymalnej ilości temperatury na niedużej przestrzeni grzałki. Sama grzałka nie potrzebuje za dużo miejsca, można ją wbudować na dość niewielkich powierzchniach, dzięki czemu jest ona niezwykle często stosowana w wielu dziedzinach działalności. Jej małe gabaryty skutkują także produkowaniem olbrzymiej sumy energii niedużym nakładem powierzchni.